کلاس دوم » کشاورزی » گل و گیاهان زینتی
این مطلب از وبلاگ همکار گرامی آقای شادفر منتقل شده است.
با کلیک کردن بر روی نام گیاه ، تصویر آن را مشاهده نمائید.
بگونیارکس(1)Begonia rex بگونیارکس(2)
بنفشه آفریقایی(1) بنفشه آفریقایی(2)
پاپیتال(1) پاپیتال(2)
میخک(1) میخک(2)
فیلودندرون(1) فیلودندرون(2)
شمعدانی(1) شمعدانی(2)
داودی(1) داودی(2)
حسن یوسف(1) حسن یوسف(2) حسن یوسف(3)
کاکتوس(1) کاکتوس(2) کاکتوس(3)
کاغذی سانسوریا sanseviera
دیفن باخیا difen bakhia توضیحات بیشتر
کلاس سوم » کشاورزی » باغبانی
مقدمه:
بیشتر گیاهان باغبانی بویژه چند ساله چوبی،اگر در شرایط محیطی مناسب بدون دخالت انسان رشد کنند، پس از چند سال ، تبدیل به درختان یا درختچه هایی با شاخساره ی متراکم خواهند شد که چه از نظر میزان و کیفیت باروری و چه از نظر شکل ظاهری مطلوب نخواهند بود.
در اینگونه گیاهان شاخه ها ، مزاحم رشد یکدیگر بوده، دچار پیچیدگی و خمیدگی می شوند.از سویی چون بدلیل پربرگی، نور کافی به درون شاخساره گیاه نمی رسد به تدریج برگ ها و شاخه های وسطی شاخساره خشک می شود و از بین میرود و تولید گل و میوه محدود به سطح بیرونی شاخساره گشته ، میزان محصول کم می گردد. برای جلوگیری از این امر و ایجاد شکل و حالت مناسب در گیاه ، باید آن را پیرایش(هرس) و به نحوه دلخواه تربیت کرد.
پیراستن(هرس کردن):
به طور کلی پیراستن(هرس کردن) عبارتست از قطع کامل یا جزئی شاخه، ریشه، پوست، برگ و یا گل و میوه به منظور تحت تاثیر قرار دادن و هدایت نحوه رشد و باروری گیاه . پیراستن یکی از عملیات مهم باغبانی است که از حدود سه هزار سال پیش شناخته شده و مورد استفاده قرار می گرفته است. دلایل و فواید آن را می توان به شرح زیر خلاصه نمود:
1- حذف شاخه های مزاحم ،خشک شده ، آفت زده و مریض و شکسته جهت حفظ و تامین سلامت گیاه.
2- ایجاد شرایط مناسب جهت ورود نور و هوا به درون شاخساره و خلوت کردن نقاط شلوغ و متراکم آن به منظور ایجاد امکان تولید محصول بیشتر و مرغوبتر.
3- ایجاد شکل ویژه در شاخساره گیاه،این امر بویژه در میوه کاری و نیز در شکل سازی گیاهان جهت تزئین باغ و باغچه از اهمیت خاصی برخوردار است.
4- ایجاد تعادل بین شاخساره و ریشه ، بویژه هنگام نشاء کاری و جابجا کردن گیاه، جهت تضمین موفقیت و ایجاد امکان رشد اولیه سریعتر برای گیاه.
5- جوان ساختن درختان مسن از طریق حذف شاخه های پیر و وادار کردن درخت به تولید شاخه های جدید،جهت بالا بردن قدرت باردهی آن.
6- پیش یا پس انداختن باروری گیاه و تنظیم گلدهی و ایجاد تعادل بین رشد رویشی و میزان محصول و بالا بردن کیفیت فرآورده تولید شده.
7- محدود کردن رشد و کوتاه ساختن گیاه برای تسهیل عملیاتی مانند سمپاشی و برداشت محصول و نیز به دلایل تزئینی.
زمان پیرایش:
بسته به نوع گیاه و هدف از پیرایش(هرس)،این کار این کار در دو موقع از سال انجام می شود: یکی پیرایشی که در زمان رکود و خواب زمستانه انجام میشود و پیرایش سیاه یا زمستانه نامیده می شود و دیگری پیرایشی که در دوره فعالیت گیاه ، یعی هنگامیکه گیاه دارای برگ و احیاناً گل و میوه است ، انجام می گیرد و پیرایش سبز یا تابستانه نامیده می شود.
در مورد هر دو نوع پیرایش باید به این دونکته توجه نمود که اصولا پیرایش در هر زمان انجام شود ،باعث تاخیر در باروری نهال های جوان و کم شدن محصول درختان بارور می شود، بنابراین ، بایددر تمام انواع پیرایش جانب تعادل رعایت گردد و قطع اندام های گیاه تنها به مقدار لازم و در نهایت احتیاط انجام پذیرد.
پیرایش سیاه یا زمستانه :
این نوع پیرایش از آنجا که زمانی انجام میگیرد که گیاه فاقد برگ و در حال رکود است بیشتر مرسومند چون اولا : در این هنگام شاخه ها بدون پوشش و قابل مشاهده بوده و به راحتی می توان به آنها دسترسی پیدا کرد و آنهایی را که باید به طور کامل یا جزئی حذف شوند با دیدی باز برگزید،ثانیا:چون گیاه در این زمان فعالیت زیستی چندانی نداردمیزان آسب حاصل از پیرایش به حداقل کاهش می یابد.از پیرایش های زمستانه میتوان پیرایش های شکل دهی نهال های تازه کشت شده را نام برد.این پیرایش ها مهمترین گام در تشکیل شاخه های اصلی درخت یا بوته آینده به شمار میروند و در حقیقت مبنا و اساس شکل آینده گیاه را تشکیل میدهند. علاوه بر این پیرایش ها ، حذف شاخه های آفت زده و مریض و شکسته نیز باید در زمستان پیش از فعال شدن گیاه ،انجام گیرد زیرا این نوع شاخه هامعمولا پناهگاه و منبع انتشار آفات و امراض اند. پیرایش دیگری که باید حتما در زمستان انجام گیرد پیرایش ریشه است.
پیرایش سبز یا تابستانه:
این نوع پیرایش ها ، گرچه همگی به نام تابستانه خوانده می شوند ولی در عمل بر حسب نوع ، میتوان آنها را از اوایل بهار تا اواخر تابستان انجام داد.
ادامه مطلب...
آبیاری کرتی(غرقابی):
یکی از روش های معمول برای آبیاری گیاهان آبیاری به روش کرتی است.در این روش مزرعه به قطعات مختلف تقسیم و به طور جداگانه تسطیح می شود.سپس دور تا دور هر قطعه با خاک دیواره ی کوتاهی(مرز)ایجاد می گردد. پس از اینکه کرت آماده شد عملیات کاشت محصول و آبیاری در آن انجام خواهد شد. برای آبیاری هر قطعه آب را تا ارتفاع معینی وارد کرت می کنند. آب موجود در کرت تا نفوذ کامل باقی می ماند. گاهی پس از نفوذ مقدار مشخصی آب بقیه ی آن را از کرت خارج می کنند. بسیاری از محصولات زراعی مانند:برنج پنبه یونجه و اکثر سبزیجات را می توان با این روش آبیاری نمود.
آبیاری تحت فشار
آبیاری بارانی:روشی است که در آن آب با سرعتی مساوی و یا کمتر از نفوذپذیری خاک شبیه باران بر سطح زمین پخش می شود. مجموعه ی وسایل و لوله هایی که آب را از منبع آبی تا دهانه ی آبپاش منتقل می کنند (شبکه آبیاری) نامیده می شود. در آبیاری بارانی بر خلاف روش های ثقلی آب در سیستم لوله های بسته و تحت فشار جریان دارد. آبرسانی به زمینهایی که در روشهای ثقلی ممکن نباشد (یعنی زمینهایی با شیب زیاد) و زمینهایی که بالاجباردر اثر نرسیدن آب و تسطیح نبودن زمین کشت نمی شود با این روش می تواند مورد بهره برداری قرار گیرد. بالا بودن بهره وری آبیاری و کنترل دقیق آب می تواند این روش را در ردیف مناسب ترین روشها برای آبیاری بسیاری از اراضی کشور قرار دهد. در این روش می توان کودهای شیمیایی قابل حل در آب و سموم را در دسترس گیاهان قرار داد.
انواع سیستم های آبیاری بارانی
1- آبیاری بارانی نیمه متحرک(نیمه ثابت)
2- آبیاری بارانی با سیتم ثابت
3- آبیاری بارانی با سیستم آبفشان خطی تصویر
4- آبیاری بارانی باسیستم قرقره ای(تک گان) تصویر
5- آبیاری بارانی باسیستم دوار مرکزی(Center pivot) تصویر
6- آبیاری بارانی باسیستم خطی(linear)
معایب ومحاسن استفاده از آبیاری بارانی
معایب:
1- هزینه اولیه سیستم بالا است.
2- در مواردی که کشاورزان دارای حقابه هستندوبه طور نوبتی از آب استفاده می کنند استفاده از سیستم بدون داشتن مخزن ذخیره آب با دشواری مواجه می شود.
3- در آبیاری بارانی کیفیت آب محدودیت محدودیت بیشتری را در مقایسه با روش ثقلی ایجاد می نماید.
4- در مناطق بادخیز میزان تلفات آب زیاد و یکنواختی آبیاری کم است.
5- در هوای گرم وخشک شدت تبخیر در موقع آبیاری باعث تلفات آب می شود.
6- در موقع رسیدن دانه از مرغوبیت محصول کاسته می شود.
7- در موقع آبیاری عمل لقاح مشکل می شود.
محاسن:
1- در مصرف آب صرفه جویی می شود.
2- امکان آبیاری در اراضی شیبدار بدون نیاز داشتن به تسطیح فراهم می گردد.
3- آبیاری با منابع آبی کم که در آبیاری سطحی نمی تواند مورد استفاده قرار گیرد میسر می شود.
4- امکان آبیاری در بیشتر خاکها و بافتهای مختلف(خاکهای سبک تا سنگین) فراهم می شود.
5- از جریان سطحی آب و فرسایش خاک جلوگیری می شود.
6- محافظت از گیاه در مقابل یخبندان ناشی از سرمای زودرس ممکن است.
7- امکان سمپاشی و کوددهی فراهم است.
آبیاری قطره ای: تصویر
روشی است که طی آن آب با فشار کم و از روزنه یا وسیله ای به نام (قطره چکان) از شبکه خارج گردیده به صورت قطراتی در پای بوته ریخته می شود. شبکه آبیاری قطره ای که آب را در سراسر مزرعه توزیع می نماید مانند شبکه آبیاری بارانی است و تفاوت این دو روش در نحوه ی توزیع آب در سطح خاک است. در هر دو روش آب با فشار در لوله ای بسته منتقل می گردد که در آبیاری بارانی به وسیله ی آبپاش و با فشار زیاد و در آبیاری قطره ای به کمک قطره چکان و با فشار کم به گیاه داده می شود. از مشخصات بارز آبیاری قطره ای تحویل آب با دبی کم و در منطقه ی ریشه است.
